Donderdag 29 mei, 21e fietsdag
Door: Ton
Blijf op de hoogte en volg Ton
29 Mei 2014 | Italië, Prima Porta
Donderdag 29 mei, de 21e fietsdag
Vandaag dus de laatste lange fietsdag. Van Montefiascone naar Labaro, een voorstad van Rome. Toen ik mijn Garmin aan had gezet en keek wat de dagafstand was, was ik een beetje verbaasd. Garmin gaf een ritafstand aan van 100km, terwijl mijn papieren versie, welke ik altijd bij me op de stuurtas had, "slechts" 88 km aangaf. Oke, toch maar de Garmin gevolgd want die had me tot nu toe niet in de steek gelaten. Zodoende, en vanwegen de afstand weer op tijd opgestaan en al voor 09:00 uur vertrokken. En wel voor de eerste 35 m want de Tabacchi bij de camping was al open. Dus eerst maar even een kop koffie met croissant. Dat was, zeker in Italie toch bijna mijn standaard ontbijt. Daarna toch de weg genomen die Montefiascone letterlijk links zou laten liggen. Dat zou een makkelijkere weg zijn. Nou, dat was het ook voor het grootste deel. Eerst nog een stuk langs het Bolsena Meer, dan links af van het meer weg en gewoon doorgaan. Laat nou om dat meer allemaal heuvels liggen, dan weet je al dat de weg omhoog gaat en het klimmen wordt. Zo ook nu. Alleen, op een gegeven moment zag ik een bord langs de kant van de weg dat je in een bepaald periode kettingen bij je moet hebben voor om de banden. En even later een bord met daarop een stijgingspercentage van 10%! En dat terwijl je net bezig bent. Lekkere binnenkomer hoor. Het ging dan ook niet van een leien dakje, maar meer tegen een wasbord op. Maar toen ik aan de originele route terugdacht met een klim van 6 km gaf me dat toch een extra boost.
Vervolgens op naar Viterbo. En dat vals plat naar beneden. Dat is het betere werk. Net als van de week toch maar even van de route afgeweken en door het centrum gegaan. Toch altijd weer leuk.
Om de drukke doorgaande wegen te mijden had ik de route gepland via een plaatsje dat San Martino Al Camino heet en vervolgens langs een meertje, Lago di Vito genaamd. Ook dat was een ervaring. Het plaatsje lag al tegen een helling aan en het Lago was volgens mij een krater van een meteorietinslag of zo. Al in San Martino Al Camino begon het klimmen wat uitmondde in een vrij lange klim met ook hellingspercentages van meer dan 10%. Nogmaals, met de racefiets waarschijnlijk redelijk te doen, maar met mijn fiets van een kilo of 35 totaal en ik ook nog is dat best zwaar. Zeker als er een automobilist niet op jou wilt wachten en je min of meer dwingt om te stoppen. Dan is het een hele uitdaging om weer op gang te komen. Ik deed dat door gewoon dwars op/over de weg weer te beginnen. Eenmaal bij het meer aangekomen zag ik er bijna niets van omdat dit een vrij bomenrijk gebied is. In een flits had ik zicht op het meer, maar tijdens een afdaling die nu eens over een hele goede weg ging knijp ik niet in de remmen.
Bij het volgende dorpje ook gekozen om door het centrum te fietsen. Ondanks het bord "Verboden in te rijden" dit toch gedaan. Tot nu toe was dat nooit een probleem. En er reden nu toch ook auto's door?!
Alleen werd de straat steeds smaller tot ik aan het eind op trappen stuitte en daarna op een soort bordes stond en een diepte inkeek. Ik kon echt geen kant meer op anders dan terug te gaan en om het stadje te fietsen. Dat werkte beter. Aangezien gevoelsmatig het lekker fietsen was, constant een beetje naar beneden ging het voortvarend. Ik zat inmiddels weer op zo'n provinciale weg en dan is het meer opletten geblazen dan genieten. Slecht wegdek en voorbijrazend verkeer. Alleen toen ik nog door een ooit belangrijk plaatsje,"Sutri" geheten reed, was er nog wat te zien. Ooit, voor Christus hadden ze hier in de rotsen een amfitheater uitgehakt met allerlei gangen naar onderkomens. Ook in die rotsen. Dat was nog leuk om even bij te stoppen. Daarna expres de route door nog een klein stadje laten lopen en toen, toen was er niets meer aan. Ik heb al eens geschreven of aan iemand gemailed dat ik de kustroute niet genomen heb omdat die provinciale wegen op een gegeven moment naadloos over gaan in snelwegen. Wel, daar was ik nu ook op beland. Stel je voor dat je met je fiets op de A-58 over de vluchtstrook fietst en dan hooguit een 50 cm van de doorgetrokken streep tussen de vluchtstrook en de rijbaan. Zo voelde ik mij nu ook. Erger nog, ik reed daar. Geloof me, dat is niet fijn, maar je kan niet anders en je bent ook niet de enige fietser. Zelfs wandelaars heb ik op die weg gezien. En het verkeer raast je gewoon voorbij. Alleen de vrachtwagens en bussen gaan nog een beetje opzij, maar de normale auto's niet echt. Dat heeft alles bij elkaar ongeveer 25 km geduurd. En het ergste was, dat het soms ook nog klimmen was. Ben jij lekker langzaam en zij geven nog een beetje gas bij!
Maar het allerergste was dat op een gegeven moment mijn derailleur vastliep. Ging het lekker snel, sloeg mijn ketting ineens vast in de derailleur en tussen het tandwiel en het frame. Shit, het zal toch niet gebeuren op de laatste echte fietsdag?
Op een soort noodstrook gestopt en alles nagekeken. Het enige wat ik kon doen is al het drijfwerk schoonmaken en wat olie erop doen. Waarschijnlijk is door het vele schakelen mijn derailleurkabel iets opgerekt. Na de kabel een beetje bijgesteld te hebben leek het probleem opgelost en ben ik verder gegaan. Die noodstukken zijn niet alleen voor nood, maar worden ook als vuilstortplaats gebruikt. Wat je daar allemaal ziet liggen. Niet te geloven.
Alleen het laatste stuk van mijn route leek niet overeen te komen met mijn papieren versie. Na controle van het restant van de route bleek ik een andere camping, welke ik als alternatief gepland had, als einddoel te hebben. Oke, het was een stuk langer fietsen, maar ik sta nu wel dichter bij mijn werkelijke einddoel. Ik had gepland naar Happy Camping te gaan, sta ik ineens voor Camping Tiber! Voordeel is wel dat ik morgen nog maar een kleine 20 km hoef te fietsen en dan is het DOEL BEREIKT!
Resultaat;
Gepland; 100 km
Gereden; 97 km
Gemiddeld; 17,2 km/u
Geklommen; 1058 m
Gedaald; 1355 m
Maximum; Eigenlijk veel te hard, >65 km/u.
Vandaag dus de laatste lange fietsdag. Van Montefiascone naar Labaro, een voorstad van Rome. Toen ik mijn Garmin aan had gezet en keek wat de dagafstand was, was ik een beetje verbaasd. Garmin gaf een ritafstand aan van 100km, terwijl mijn papieren versie, welke ik altijd bij me op de stuurtas had, "slechts" 88 km aangaf. Oke, toch maar de Garmin gevolgd want die had me tot nu toe niet in de steek gelaten. Zodoende, en vanwegen de afstand weer op tijd opgestaan en al voor 09:00 uur vertrokken. En wel voor de eerste 35 m want de Tabacchi bij de camping was al open. Dus eerst maar even een kop koffie met croissant. Dat was, zeker in Italie toch bijna mijn standaard ontbijt. Daarna toch de weg genomen die Montefiascone letterlijk links zou laten liggen. Dat zou een makkelijkere weg zijn. Nou, dat was het ook voor het grootste deel. Eerst nog een stuk langs het Bolsena Meer, dan links af van het meer weg en gewoon doorgaan. Laat nou om dat meer allemaal heuvels liggen, dan weet je al dat de weg omhoog gaat en het klimmen wordt. Zo ook nu. Alleen, op een gegeven moment zag ik een bord langs de kant van de weg dat je in een bepaald periode kettingen bij je moet hebben voor om de banden. En even later een bord met daarop een stijgingspercentage van 10%! En dat terwijl je net bezig bent. Lekkere binnenkomer hoor. Het ging dan ook niet van een leien dakje, maar meer tegen een wasbord op. Maar toen ik aan de originele route terugdacht met een klim van 6 km gaf me dat toch een extra boost.
Vervolgens op naar Viterbo. En dat vals plat naar beneden. Dat is het betere werk. Net als van de week toch maar even van de route afgeweken en door het centrum gegaan. Toch altijd weer leuk.
Om de drukke doorgaande wegen te mijden had ik de route gepland via een plaatsje dat San Martino Al Camino heet en vervolgens langs een meertje, Lago di Vito genaamd. Ook dat was een ervaring. Het plaatsje lag al tegen een helling aan en het Lago was volgens mij een krater van een meteorietinslag of zo. Al in San Martino Al Camino begon het klimmen wat uitmondde in een vrij lange klim met ook hellingspercentages van meer dan 10%. Nogmaals, met de racefiets waarschijnlijk redelijk te doen, maar met mijn fiets van een kilo of 35 totaal en ik ook nog is dat best zwaar. Zeker als er een automobilist niet op jou wilt wachten en je min of meer dwingt om te stoppen. Dan is het een hele uitdaging om weer op gang te komen. Ik deed dat door gewoon dwars op/over de weg weer te beginnen. Eenmaal bij het meer aangekomen zag ik er bijna niets van omdat dit een vrij bomenrijk gebied is. In een flits had ik zicht op het meer, maar tijdens een afdaling die nu eens over een hele goede weg ging knijp ik niet in de remmen.
Bij het volgende dorpje ook gekozen om door het centrum te fietsen. Ondanks het bord "Verboden in te rijden" dit toch gedaan. Tot nu toe was dat nooit een probleem. En er reden nu toch ook auto's door?!
Alleen werd de straat steeds smaller tot ik aan het eind op trappen stuitte en daarna op een soort bordes stond en een diepte inkeek. Ik kon echt geen kant meer op anders dan terug te gaan en om het stadje te fietsen. Dat werkte beter. Aangezien gevoelsmatig het lekker fietsen was, constant een beetje naar beneden ging het voortvarend. Ik zat inmiddels weer op zo'n provinciale weg en dan is het meer opletten geblazen dan genieten. Slecht wegdek en voorbijrazend verkeer. Alleen toen ik nog door een ooit belangrijk plaatsje,"Sutri" geheten reed, was er nog wat te zien. Ooit, voor Christus hadden ze hier in de rotsen een amfitheater uitgehakt met allerlei gangen naar onderkomens. Ook in die rotsen. Dat was nog leuk om even bij te stoppen. Daarna expres de route door nog een klein stadje laten lopen en toen, toen was er niets meer aan. Ik heb al eens geschreven of aan iemand gemailed dat ik de kustroute niet genomen heb omdat die provinciale wegen op een gegeven moment naadloos over gaan in snelwegen. Wel, daar was ik nu ook op beland. Stel je voor dat je met je fiets op de A-58 over de vluchtstrook fietst en dan hooguit een 50 cm van de doorgetrokken streep tussen de vluchtstrook en de rijbaan. Zo voelde ik mij nu ook. Erger nog, ik reed daar. Geloof me, dat is niet fijn, maar je kan niet anders en je bent ook niet de enige fietser. Zelfs wandelaars heb ik op die weg gezien. En het verkeer raast je gewoon voorbij. Alleen de vrachtwagens en bussen gaan nog een beetje opzij, maar de normale auto's niet echt. Dat heeft alles bij elkaar ongeveer 25 km geduurd. En het ergste was, dat het soms ook nog klimmen was. Ben jij lekker langzaam en zij geven nog een beetje gas bij!
Maar het allerergste was dat op een gegeven moment mijn derailleur vastliep. Ging het lekker snel, sloeg mijn ketting ineens vast in de derailleur en tussen het tandwiel en het frame. Shit, het zal toch niet gebeuren op de laatste echte fietsdag?
Op een soort noodstrook gestopt en alles nagekeken. Het enige wat ik kon doen is al het drijfwerk schoonmaken en wat olie erop doen. Waarschijnlijk is door het vele schakelen mijn derailleurkabel iets opgerekt. Na de kabel een beetje bijgesteld te hebben leek het probleem opgelost en ben ik verder gegaan. Die noodstukken zijn niet alleen voor nood, maar worden ook als vuilstortplaats gebruikt. Wat je daar allemaal ziet liggen. Niet te geloven.
Alleen het laatste stuk van mijn route leek niet overeen te komen met mijn papieren versie. Na controle van het restant van de route bleek ik een andere camping, welke ik als alternatief gepland had, als einddoel te hebben. Oke, het was een stuk langer fietsen, maar ik sta nu wel dichter bij mijn werkelijke einddoel. Ik had gepland naar Happy Camping te gaan, sta ik ineens voor Camping Tiber! Voordeel is wel dat ik morgen nog maar een kleine 20 km hoef te fietsen en dan is het DOEL BEREIKT!
Resultaat;
Gepland; 100 km
Gereden; 97 km
Gemiddeld; 17,2 km/u
Geklommen; 1058 m
Gedaald; 1355 m
Maximum; Eigenlijk veel te hard, >65 km/u.
-
29 Mei 2014 - 23:31
Annette:
Hallo Ton, wat een geweldig verslag van de donderdag heb je geschreven, echt een topprestatie geleverd en gelukkig heb je de fiets toch weer in orde gekregen, bijna bij je einddoel Rome !!! Grandioos ! Veel plezier met de laatste kilometers morgen! Vooral genieten van Rome. Groetjes Annette en Jack -
29 Mei 2014 - 23:42
Rene Potasse:
Hoi Ton,
Dit was niet de langste dagafstand, maar wel het langste verslag. Mozeskriebel, dat je dat allemaal onthoudt?
Dus nog een paar uurtjes fietsen. Ja dat zal wel wennen zijn.
Nou veel plezier morgen en ik neem aan dat je gelijk naar Rome centrum gaat om te beginnen.
mazzel, Rene
-
29 Mei 2014 - 23:48
Peter Moerland:
Ton,
Gefeliciteerd met je geweldige prestatie die je geleverd hebt. De laatste kilometers naar het Sint Pieter plein kan je vanaf de camping via het fietspad langs de Tiber berijken.
Nogmaals petje af voor de geleverde prestatie!!
Groetjes, Peter -
30 Mei 2014 - 09:09
Judith:
Wauw, je bent er bijna! Complimenten hoor, wat een kanjer! Geniet van Rome! Groetjes, Judith -
30 Mei 2014 - 09:23
Paul:
Ton,
Veel succes met de laatste kilometers. Dank voor je leuke verslagen en veel plezier in Rome.
Een prima prestatie!
Groet,
Paul -
30 Mei 2014 - 14:23
Jacqueline:
Wat een verslag weer van je, genoeg meegemaakt zo net voor Rome,
Daar zat je denk ik niet meer op te wachten, zo'n klimmetje van 10% pfff.
En de foto's, echt genieten.
Inmiddels heb je je einddoel bereikt en kan je nu genieten van Rome, ik ben zo ontzettend trots op je, je hebt het maar mooi geflikt, nu mooi de toerist uithangen en dan kan jij mijn persoonlijke reisgids zijn
als we die kant samen op gaan... Er zijn in ieder geval campings in de buurt dus ons sleurhutje kan
mooi mee,.. ;-) ;-) xxx -
30 Mei 2014 - 19:02
Je Zusje:
We hebben al ge-Appt,maar geweldig wat je geflikt hebt in je uppie!! -
30 Mei 2014 - 19:06
Jose De Waal Dielissen:
Wat n eind van je reis zeg!! Gelukkig zonder kleerscheuren er vanaf gekomen! We hebben genoten van je verslagen en je mooie foto's . Geniet er nu maar van in Rome .we zien elkaar snel,bij Pa. Je zussie -
30 Mei 2014 - 23:12
Dory En Rob:
Hoi Ton,
Gefeliciteerd je bent er bijna, nu even lekker Rome in en dan misschien een volgende uitdaging terug naar Breda fietsen!! nee hoor grapje het was leuk om je zo te volgen.
En wie weet voor herhaling vatbaar.
Groetjes uit Rotterdam Rob en Dory -
31 Mei 2014 - 00:00
Anja:
Zo nu je 5 reisverslagen kunnen lezen. José had al wat verslagen voorgelezen.
Dan is het wel een boek wat je aan het lezen bent.echt super. GEFELICITEERD MET HET HALEN VAN JE DOEL. Ik heb van je foto's en verhalen genoten nou snel tot ziens sex anja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
